ورود هندوستان به صنعت هوانوردی با جنگنده**Tejas(تجاس)**

ورود هندوستان به صنعت هوانوردی با جنگندهTejas ترجمه:مهندس سید هادی امامی کشور هندوستان کار ساخت جنگنده تهاجمی سبک خود موسوم به LCAیاLight Combat Aircraftرا از سال 1983آغاز کرد که با اولین پرواز رسمی در 4جولای 2001،برنامه ورود به خدمت آن برای سال2010در نظر گرفته شد.صنایع هواپیما سازی هندوستان(HAL)و آژانس توسعه هوانوردی این کشور(ADA)به عنوان مشارکت کننندگان اصلی،طراحی وساخت این هواپیما را بر عهده گرفتند.در سال2003برای این جنگنده نامTejasبه معنای تشعشع و پرتو بر گزیده و اعلام گردیداین پرنده به عنوان یک جنکنده تهاجمی و چند منظوره سبک و ارزان قیمت،جایگزین ناوگان قدیمی MIG 21خواهد شد. انتخاب بال دلتا(مثلثی شکل)،سیستم پرواز با سیم،اویونیک توسعه یافته،استفاده گسترده از مواد سبک کامپوزیتی،نمایشگر های دیجیتالی چند منظوره در کابین،رادار چند حالته،سامانه تصویر سازی زیر سرخ نگاه به جلو(FLIR)،سیستم های ناو بری اینرسیایی و سی ستم های ارتباطی مقاوم در برابر پارازیت از قسمت های اصلی و ویژگی های این جنگنده محسوب می شوند. تاخیر های زیاد در برنامه ساخت تجاس،باعث شد تکمیل آن یک دهه دیگر به عقب بیافتد.اولین بار در سال1990مشکلات ناشی از نبود تکنولوژی ساخت برخی قسمت های حساس هواپیما،باعث شد هندی ها برای به دست آوردن و تثبیت تکنولوژی های اولیه ساخت،شروع به ساخت دو جنگنده ساده تر و در واقع تثبیت توانایی این کشورکردند.(رویه ای که نیروی هوایی کشورمان نیز با تولید جنگنده های آذرخش و صاعقه به جهت تثبیت تکنولوژی ساخت یک جنگنه بومی پیشرفته در کلاس F-18انجام داده است.)نخستین نمونه این هواپیما در سال 1995رونمایی شد ولی اندکی نگذشت که به دلیل مشکلات ناشی از سیستم های کنترل پرواز و استفاده نا مطلوب از مواد کامپوزیتی در بدنه،زمین گیر شد.مشکل بعدی در سال 1998رخ داد یعنی زمانی که آزمایش های هسته ای هند،ایالات متحده را وادار کرد تا مجازاتی را علیه هندوستان وضع کند و این چنین شد که موتور های جنرال الکتریک توربوفن F-404انتخابی برای تجاس به هند صادر نشدند و شرکت لاکهید مارتین نیز در همکاری در سیستم کنترل پرواز این هواپیما منع گردید.این تنبیه ها سبب شد هندی ها برای دستیابی به فناوری های مورد نیاز و بومی سازی آن ها سرمایه گذاری های زیادی کنند که در نهایت تلاش مهندسان این کشور به ساخت موتور داخلی kaveriانجامید. اولین نمونه از سری جنگنده های اثبات گر فناوری هند یاTD-1در سال 2001به پرواز در آمد و مدل بعدی آن TD-2و نمونه های دیگر نظیر PV-1/2/3نیز پس از آن آزمایش گردیدند.قرار است مراحل آزمایش تسلیحات جنگنده های تجاس نیز چندین بار انجام پذیرد اما به نظر نمی رسد این جنگنده ی هندی بتواند تا سال2012رسما عملیاتی شود.انواع مدل های تجاس عبارتند از: LCA-TD-1: اولین پیش نمونه تولیدی با موتور جنرال الکتریکF404-F2J3 LCA-TD-2: دومین پیش نمونه اثبات گر فناوری LCA-PV-1&PV-2: اولین مدل های تک سر نشین LCA-PV-3: نمونه شبیه به مدل اصلی با قابلیت سوخت گیری هوا به هوا LCA-PV-4: نوع دریا پایه تک سر نشین LCA-PV-5:پیش نمونه دو سرنشین و آموزشی Tejas:مدل اصلی ساخته شده برای نیروی هوایی هند NavyModel:مدل دریایی با بهینه سازی هایی مثل تقویت ارابه فرود و طراحی مجدد بدنه برای انطباق با ناو هواپیما بر MCA:طرح ابتدایی ساخت جنگنده میان وزن با قابلیت های پنهان کاری و دارای موتور مجهز به تغییر دهنده های بردار رانش مشخصات اصلی تعداد خدمه                                                                    یک نفر                                  قیمت پایه           21میلیون دلار                                                                                                 طول    13/20                                                                                                            دهانه بال        8/20                                                                                                             ارتفاع   4/40                                            مساحت بال                                                    38/4متر مربع                                        وزن خالی           5500کیلو گرم                                                                                                 وزن عادی           8500کیلو گرم                                                                                                 بیشترین وزن هنگام بر خاست 12500کیلو گرم                                                                                               وزن سوخت 3000لیتر(داخلی)4000لیتر(خارجی)                                                               بیشترین وزن تسلیحات هنگام بارگذاری 4000کیلوگرم                                                                                                  تعداد پیشرانه   یک دستگاه F404-F2J3ساخت جنرال الکتریک با کشش80/50کیلو نیوتن یک دستگاهF404-IN20ساخت جنرال الکتریک(نمونه اولیه)با کشش83/18کیلو نیوتن                                                                    یک دستگاهGTRE GTX-35VSساخت کواری هند(مدل اصلی)با کشش89/86کیلو نیوتن                                                        بالاترین سرعت 1/8ماخ در ارتفاع11کیلو متری                                                                                             سقف پرواز      15250متر                                                                                                                   برد      850کیلومتر                                                                                                                میزان اوج گیری نامعلوم                                                                                                          آستانه محدودیت شتاب جی    -3/5تا+9                                                                                                                   تسلیحات                                                                                                                            یک قبضه مسلسل23 میلیمتریGSH23دارای220تیر فشنگ دارای 8مقر خارجی برای نصب انواع جنگ افزار شامل: موشک های هوا به هوایBVRAAM R-77/AA،R-73/AA Archer،Adder موسک های هوا به زمین بیش از 2 موشک کروز یا موشک ضد کشتی انواع بمب های هدایت لیزری،سقوط آزاد،سنگر شکن

خروج اضطراری خلبانان جنگنده از کابین

خروج اضطراری خلبانان جنگنده از کابین نوشته:سید حسین مشکین،عضو هیئت علمی دانشگاه کنترل عملی شتاب زیاد هواپیمای جنگنده جهت کاستن دقیق و مطلوب آن با نظم و ترتیب خاصی در قلب سیستم فرار چنین هواپیماهایی نهفته است.در گذشته که سرعت های پرواز کم بود،خلبان جنگنده،کابین را باز می کرد و به راحتی بالا می پرید تا از صندلی خود جدا شده و سازه هواپیما را ترک کند،آنگاه با کشیدن طناب چترش موجب باز شدن آن می گردید اما در سرعت های بالاتر از 320کیلو متر در ساعت هیچ تضمینی جهت خروج سالم خلبان از کابین وجود ندارد.در واقع این کار امکان پذیر نیست زیرا خلبان جنگنده ای که می خواهد از کابین خارج شود،قدرت ونیروی کافی در برابر چنگال باد جهت بالا رفتن و خروج از کابین و سازه هواپیما را ندارد.به علاوه نمی توان چتر به صورت کامل در ارتفاع کمتر از 91تا122متر باز کرد،چون زمان کافی برای باز شدن کامل آن وجود نداشته و خلبان به زمین برخورد می کند. امروزه به برکت پیشرفت تکنولوژی های هوا فضا،سیستم های فرار خلبان هواپیما ها جنگنده به طور کامل و موفقیت آمیزی به صورت خودکار عمل کرده و خلبانان می توانند از آن در سرعت های بسیار زیاد و چند برابر صوت در ارتفاعات خیلی بالا و حتی در سرحت صفر یا زمان دویدن هواپیما روی باند،بهره مند شوند.تنها عملی که خلبان با دست انجام می دهد،کشیدن دستگیره تعبیه شده روی صندلی است.در هواپیما های پیشرفته امروزی حتی باز شدن چتر هم به شکل خودکار است و چتر در ارتفاع معینی که ارتفاع ایمن نام دارد،خود به خود باز شده و خلبان را فرود می آورد. شیشه ی بالای سر خلبان موسوم به کانپی،روی ریل ویژه ای عقب رفته یا کنده می شود تا مسیر،جهت پرتاب صندلی به طرف بالا باز شود،سپس با انفجار نوعی خرج یا مواد منفجره،صندلی خلبان روی ریل های هدایت کننده متصل به سازه هواپیما،به طرف بالا می رود.در ادامه یک موتور موشکی مخصوص روشن شده تا نیروی کشش/رانش پیش آهنگ یا اولیه را حفظ کند و سرعت بالا رفتن صندلی را افزایش دهد.این ازدیاد سرعت،فرار از مقر ثابت خلبان یا همان داخل کابین را امکان پذیر می سازد. پس از تاخیری مختصر،توازن صندلی به وسیله ی چتر کوچکی که برای پایداری و کاهش سرعت نصب شده،برقرار می شود تا در واقع با این کار،خلبان از روی صندلی و دریچه مسیر حرکت آن خارج گردد.در مرحله بهد کمربند های نگه دارنده خلبان به صندلی آزاد و صندلی جدا شده و خلبان را ترک می کند تا  هوانورد با چتر کاملا باز شده فرود آرام،ایمن و سالمی را تجربه کند. هر مرحله از فرار را که فرود را نیز در بر می گیرد،مستلزم افزایش یا کاهش شتاب است اما بزرگ ترین نیروی وارده در1/0ثانیه اول اعمال می شود یعنی زمانی که صندلی به سرعت عمودی حدود4/24متر بر ثانیه می رسد.اگر چه یک خلبان آماده و با تجربه هواپیمای جنگنده می تواند شتاب 25 جی(25برابر وزن خود)را حول محور چرخش در شرایط خاص نیز تحمل کند،ولی نیروی پرتاب تقریبا در محدوده مجاز تحمل انسان است.با این وجود کمر و پشت دردی کوتاه مدت و ناپایدار تقریبا اجتناب نا پذیر و بخش جدا نشدنی پرتاب با صندلی پرتاب شوند هواپیمای جنگنده است.از سوی دیگر جدی به حساب می آیند اما در برخی از موارد حاد،خلبان در مدتی کوتاه و در شرایط وخیم برای همیشه از پرواز معاف می شوند! نیرو های ضربه ای حاصل از باز شدن چتر معمولا کمتر از20جی و در حدی است که بدن،بدون تجهیزات و پشتیبانی می تواند تحمل کند،با این وجود هنکام پرتاب در سرعت های بسیار زیاد،باید تاخیر ایجاد شود تا کاهش ناگهانی شتاب و سرعت سیستم،موجب کنده شدن چتر صندلی و چتر خلبان نگردد.بنابرین نوعی وسیله حساس به نیروی جی(وزن وسنگینی خلبان)،باعث عقب افتادن سلسله مراتب تقدم و تاخر عملکرد سیستم می گردد تا زمانی که بیشتر نیروی سوق دهنده به جلو از دست برود.نیروی باز شدن چتر در ارتفاعات بسیار بالا،بیش از حد معمول است و تا زمانی که صندلی به وسیله چتر کوچکش،متعادل نگشته نباید به کمتر از 3هزار متری نزول کرده و چتر خلبان باز شود.چنین تدبیری اطمینان می دهد که خلبان تا ارتفاع لازم پایین آمده تا به صورت ایمن،سالم وبی خطر بتواند بدون به کار گیری مکانیزم اکسیژن همراه،از هوا تنفس کند.   اجکت خلبان جنگنده F-16در آخرین ثانیه های سقوط در سال2003

زنگ تفریح-رانش جتی

رانش جتی روشی است برای به حرکت در آوردن یک شئ(معمولا هواپیما)که با استفاده از نیروی جریان سریعی از گازهای داغ انجام می گیرد.موتور مورد استفاده در این روش،توربین گازی نام دارد و مخترع آن دانشمندی به نام فرانک ویتل است.یک پروانه بزرگ ،با چرخش خود،هوا را از قسمت جلوی موتور به درون می کشد.درون موتور،پروانه دیگری قرار دارد که هوا را فشرده می کند و به داخل محفظه احتراق می راند.سپس سوخت به درون این محفظه پاشیده می شود و همراه هوا می سوزد.مخلوط سوخت و هوا می سوزد و منبسط می شود و راه خود را از درون پروانه محرک(عقب)می گشاید و سپس از لوله انتهایی خارج می شود.پروانه عقب به کمپرسور متصل است و آن را به چرخش در می آورد.آن چه شرح داده شد،اساس کار توربین گازی یا موتور جت است . توربین های گازی انواع دیگری نیز دارند.در موتور توربوفن(توربینی-پروانه ای)،جت یا جریان گازهای داغ ،پروانه ای را به چرخش درمی آورد که حجم عظیمی از هوا را به عقب موتور می راند.در موتور توربو پراپ،جریان گاز،توربینی را می چرخاند که به یک پروانه یا ملخ متصل می شود.موتور توربوشفت نیز از جریان گاز برای به چرخش در آوردن توربینی استفاده می کند که به یک محور متصل است.این محور نیز به نوبه خود تیغه ها یا ملخ های روتور هلیکوپتر را به چرخش در میآورد.

جنگنده ی اسکای هاوک(A-4)

اسکای هاوک((A-4 جنگنده ای چالاک با قابلیت مانور خوب ترجمه و نوشته:مهندس سید هادی امامی از:نوآور هواپیمای اسکای هاوک به عنوان یک جنگنده بمب افکن تهاجمی سبک وزن و یک نفره،سال ها با موفقیت در خدمت نیروی دریایی و تفنگداران ایالات متحده همچنین نیرو های هوایی نیوزلند،مالزی،اندونزی،سنگاپور،کویت،آرژانتین و نیروی دریایی استرالیا بوده است.اوایل دهه50میلادی که هواپیماهای جت پا به عرصه گذاشتند،نیروی دریایی ایالات متحده برای جایگزینی A1 Skyraiderبه  هواپیمایی جدید با موتور جت نیاز داشت که باید از کمترین وزن،پیچیدگی و اندازه برخوردار بود،بنابرین شرکتDouglas Aircraft Corporation(سپس مک دانل داگلاس و بهد ها بویینگ)ماموریت ساخت این هواپیما را بر عهده گرفت،اما حاصل کار تنها نیمی از مشخصات دخواستی نیروی دریایی را داشت و چون نمی توانست این ماموریت را به خوبی ایفا کند،عاملی برای طراحی مدل های جدید اسکای هاوک شد. این جنگنده کوچک قادر است موشک های هوا به سطح بولپاپ،وال ای و گابریل را حمل کند و البته با کمی تغییر می توان موشک های سایندویندر را نیز روی این جنگنده نصب کرد،همچنین راکت انداز،تسلیحات متعارف و حتی بمب اتم هم سایر تسلیحات این هواپیمای سبک به حساب می آیند. با امضای قرارداد نیروی دریایی ایالات متحده در12ژوئن1952،اولین مدل از A-4 ها در 22ژوئن 1954 به پرواز درآمده و در سال 1956به تدریج وارد نیروی دریایی و گردان تفنگداران نیروی دریایی شد.تولیدA-4تا سال1979ادامه یافت و2960فروند از آن ساخته شد که شامل 555فروند گونه دو نفره بود.نیروی دریایی ایالات متحده این جنگنده کوچک را در سال 1967از گردان های هوایی جمع آوری و در سال 1975به طور محدود از رده عملیاتی خارج کرد-ادامه دارد..........

زنگ تفریح-عدد ماخ

زنگ تفریح عدد ماخ عدد ماخ مقیاسی است برای اندازه گیری تندی که به وسیله ارنست ماخ پیشنهاد و ارایه شد.اگر تندی یک هواپیما را بر تندی صوت تقسیم کنیم،عدد ماخ به دست خواهد آمد .تندی زیر یک ماخ را (مادون صوت)می نامند؛اما اگر تندی بالا ی 1 ماخ باشد،(مافوق صوت)نامیده می شود.تندی های بالای 5 ماخ را (هیپرسونیک)می نامند.وقتی تندی یا سرعت هواپیما از یک ماخ فراتر می رود،اصطلاحا می گوییم دیوار صوتی شکسته شد.تمام هواپیماهای مسافربری غیر از کنکورد مادون صوتی هستند.کنکورد هواپیمای مافوق صوتی است که تندی آن به دو ماخ (دو برابر تندی صوت)می رسد. نمونه سرعت هواپیما ها در فاصله ی سال های 1240تا1990 اسپیت فایر                                                  563کیلو متر بر ساعت          0.53ماخ                       مسر اشمیت                                                      885                                0.83ماخ                        بلxs-1 107 1.02ماخ                                                                                                کنکورد  2494   2.03ماخ                                                                                    بلک برد               3529        3.3ماخ

Head-Up Display:سامانه نمایشگر سر بالا در هواپیما های جنگنده

از :سید حسن مشکین (مجله نوآور) نخستین پایه های تکنولوژی عرشه پرواز هواپیما های جنگنده که دگرگونی کاملی را به وجود آورد،در سال1962یعنی 50 سال پیش بنیان گذاسته شدند.یکی از تغییرات عمده این بود که آلات دقیقی مانند هدایت کننده افق یا نشان دهنده وضعیت افقی به صورت ترکیبی بزرگ روی نمایشگر ظاهر گردید. تحول بزرگ تر دیگری که رخ داد به تصویر کشیدن وضعیت جلوی هواپیمای جنگنده بود و این که اطراف آن چه می گذرد که به صورت طرح نقشه تصویری ،تصویر راداری،تصاویر تلویزیونی،حتی مناظری از زمین مقابل و اطلاعات عددی و حروفی را روی یک مانیتور یا نمایشگر به خلبان جنگنده نشان می دهد.همه هواپیماهای جنگنده پیشرفته،حداقل به یکی از نمایشگرهای رایانه ای که چگونگی محیط جلو و خارج هواپیما را نشان می دهد مجهز شده اند که ممکن است در پایین یا بالا باشند.فایده بالا بودن این است که خلبان جنگنده سرش بالاست و احتمال از دست دادن ارتفاع وجود ندارد.در هواپیماهای جنگنده شکاری بسیار مدرن،شیشه ی جلوی کابین نقش کامپیوتر را دارد و همه ی اطلاعات پروازی روی آن منعکس می گردد،از جمله آلات دقیق که مهم ترین آن ارتفاع سنج است.گفتنی این که چنانچه این مانیتور یا نمایشگر در پایین باشد Head-Down Display(نمایشگر سر پایین)و اگر بالا باشدHead-Up Display(نمایشگر سر بالا)خوانده می شود.سیستم های هد آپ دیسپلی در جنگنده های امروزی و حتی آینده ،آنقدر پیچیده است که بدون هیچ گونه تداخل الکترونیکی تصاویر جلوی هواپیما را نمایش داده و هدف ها را مشخص می کند و در واقع شیشه جلوی کابین خلبان نقش یک مانیتور پیشرفته را ایفا می کند.حتی روی شیشه جلوی کابین خلبان جنگنده جهت شلیک موشک های هوا به هوا یا موشک های هوا به زمین ،علایم و نشانه های رمزی واطلاعات عددی و حروفی جهت ناوبری و هدایت هواپیما و در نمایشگر های بسیار پیشرفته تصاویری از پادگان ها،مهمات،تجهیزات زرهی و توپخانه دشمن،پایگاه های هوایی و تعداد هواپیما های جنگنده روی زمین آن را به خلبان نشان می دهد و مشخص می کند از چه مهماتی برای نابود کردن آنها استفاده کند. نمایشگر های سربالا قادرند اطلاعات پروازی مانند سرعت هواپیما،ارتفاع،خط افق،مسیر پرواز،کج شدن هواپیما و گردش و حتی سر خوردن به طرف بالا یا پایین را به خلبان نشان دهند.همچنین کمک می کنند تا او در هر فرودگاهی که مایل است به صورت کور و به راحتی فرود آید البته با نمایش مشخصات فرودگاه. در دهه 1970سیستمHead-UP Displayبه دنیای هواپیمای تجارتی و صنایع وابسته آن نیز معرفی گردید که تا چند سال پیش هواپیمای امبرایر 90و بویینگ 737جدید(سری های 600،700،800و900)اولین و تنها هواپیمای مسافر بری بودند که هد آپ دیسپلی مدرن و پیشرفته را در هواپیماهای خود به کار گرفتند. در آخرین کلام باید گفت اگر چه در حال حاضر تکنولوژی سیستمHEAD-Up Displayامری عادی و عمومی است اما به تازگی هواپیما های ایرباس 320،330،340و380وخانواده آنها مجوز و گواهینامه استفاده از این سیستم به صورت پیشرفته و مدرن را دریافت داسته اند.

سیستم خبری وبلاگ

از این پس با درج نام و نام خانوادگی و ایمیل خود در پایین این مطلب در سیستم خبری پایگاه عضو شده و می توانید به محض ایجاد مطلب جدید آن را دریافت کنید.اعضای سیستم خبری هم می توانند با ارسال مطلب مورد نظر خود به ایمیل مدیر وبلاگ در نوشتن مطالب همکاری کنند.ایمیل مدیر وبلاگ:[e-mail]

تک تیراندازان

اغلب نظامیان و به خصوص آنهایی که تیراندازان ماهری هستند و از خفا تیراندازی می کنند معمولا ماموریت های خود را به صورت دو تایی انجام می دهند.یعنی تیرانداز ماشه را می کشد و دیده بان نتیجه شلیک را برای تنظیم جهت شلیک دوم مورد بررسی قرار می دهد.اما یک سیستم جدید که توسط کمپانی لاکهید مارتین ساخته شده باعث جایگزین شدن فرد دوم یا دیده بان با یک سیستم لیزری گردیده که وظیفه آن بررسی عوامل تاثیر گذار در هدف گیری است.نام این سیستم جدید راone shotگذاشته اند که با استفاده از لیزر خود می تواند با بازتاب ذرات معلق در هوا مانند رطوبت یا گردو خاک ،میزان سرعت باد و جهت آن را اندازه گیری کند.اطلاعات به دست آمده که مربوط به درجه حرارت،میزان رطوبت و فشار اتمسفر است به پردازشگری که نقش دیده بان را ایفا می کند انتقال پیدا کرده و سیستم متناسب با این اطلاعات شرایط نشانه گیری را تغییر می دهد.

توپخانه دستیM-32

اسلحه M-32 MGL توپخانه ی دستی M-32 MGLیکی از آن وسایلی است که تا اندازه زیادی تکامل یافته و در این راه به قدری موفق بوده که در نظر گرفتن طرح دیگری برای نارنج انداز های سبک که بتواند این موفقیت را تکرار کند بسیار دور از ذهن به نظر می رسد،این نارنجک انداز به یک یگان پیاده اجازه می دهد تا قدرت آتش خود را به گونه شگفت انگیزی افزایش دهد و برای رسیدن به این توان کمترین هزینه ممکن را بپردازد زیرا جنگ افزاری مه طراحان شرکتMilkor.Ltdتولید کرده علاوه بر وزن کم بسیار مطمین است و به سربازان اجازه می دهد تا در هر موقعیتی به سادگی و به سرعت،آتش کوبنده خود را به سمت دشمن روانه کنند. از همان روز های اولیه ورود به خدمتM-32در سال1983مشخص بود که مردان آفریقای جنوبی سرانجام توانستند بخش بزرگی از مشکلاتی که بر سر راه پیشرفت نارنجک انداز ها قرار گرفته بودند را پشت سر انداز بگذارند و محصولی را روانه بازار کنند که بتوان از آن به عنوان یک نقطه عطف در مسیر تکامل نارنجک انداز های سبک یاد کرد،نارنجک انداز آنها پر قدرت،دقیق و ساده ساخته شده بود و این درست همان فاکتور هایی بود که برای متقاعد کردن سران نظامی بیش از سی کشور جهان از جمله ایالات متحده آمریکا،برزیل و سوید در مورد به کار گیری این توپخانه دستی کافی باشد.M-32از یک طرح ساده رولور برای مکانیزم تغذیه ی خود استفاده می کند،این مکانیزم علاوه بر ساده بودن از اتکا پذیری بسیاری نیز برخوردار است و امکان گیر کردن سلاح را تقریبا به صفر می رساند از سوی دیگر بهره برداری از این چیدمان باعث جمع و جور شدن هر چه بیشتر MGLمی گردد و حمل آن را تا اندازه زیادی ساده تر می کند،جنس بدنه توپی که در نمونه های اولیه از آلیاز های آلمینیم بود که برای ارتقا استحکام آن در نمونه های جدید تر به فولاد ماشین کاری شده تغییر یافته است و در نهایت وزن کلی این نارنجکانداز دستی سبک را به عدد3/5کیلوگرم رسانده است که برای وسیله ای با این قدرت آتش فوق العاده عدد مناسبی به نظر می رسد. سادگی طراحی و استفاده یکی از موضوعاتی است که در تمام قسمت هایM-32به چشم می آید،قنداق سلاح که به صورت تاشو ساخته شده باعث کاهش چشمگیر طول اسلحه در هنگام حمل و جا به جایی می گردد ولی این تمامی ویزگی های این قنداق زیبا نیست و با طراحی آن به صورت تلسکوپی به تیر انداز این اجازه داده می شود تا با تغییر محل پد قرارگیری،طول سلاح را با توجه به جثه خود تا حداکثر 812میلی متر تنظیم کند و از این طریق به راحت ترین و در عین حال ارگونومیک ترین حالت ممکن دست پیدا کند. در طراحیMGL رعایت اصول ارگونومی به همین جا ختم نمی شود و طراحان این نارنجک انداز تمام تلاش خود را برای هر چه کار آمد تر شدن وسیله به کار برده اند و با در نظر گرفتن کوچک ترین جزییات ممکن،امکان به کار گیری هر چه کارا تر سلاح را برای فرد تیر انداز به وجود آورده اند به عنوان مثال ماشه،برگه ناظم آتش و ضامن محفظه نارنجک انداز ها همگی به گونه ای در کنار هم قرار گرفته اند که استفاده از تمام آنها بدون چشم برداشتن از هدف به سادگی میسر است،در بخش دیگر و در مورد نارنجک انداز های تولید شده برای واحد های تفنگداران دریایی ارتش آمریکا مجموعه ای از ریل های سراسری استاندارد روی قسمت بالایی و سطح لوله M-32نصب گشته اند که به وسیله آنها می توان هر گونه لوازم جانبی موجودی را به سادگی روی این توپخانه دستی استفاده کرد و توانایی های آن را بیش از پیش ارتقا بخشید. همانگونه که اشاره شد نارنجک انداز سبک M-32 MGLقدرت تخریب بسیار بالایی دارد و به وسیله آن یک واحد پیاده می تواند یک حجم آتش پر قدرت و در عین حال متمرکز را به صورت ناگهانی در برابر نیرو های دشمن به کار گیرد،اگر چه بخش بزرگی از این موفقیت در اثر استفاده از نارنجک های پرقدرت40 میلیمتری به دست می آید ولی این تنها قدرت بالای این گلوله های هولناک نیست که باعث توانایی رزمی بالای M-32می گردد و مجموعه ای از توانمندی های دیگر از جمله دقت بالا نیز برای رسیدن به این موفقیت ضروری به نظر می رسد،M-32 MGLبخش بزرگی از دقت خود را مدیون لوله ی بدون خان 300میلیمتری  خود است،این لوله علاوه بر پایداری حرارتی بالای خود که به سلاح امکان شلیک نیمه اتوماتیک را هدیه می کند به دلیل توانایی تحمل فشار بالا امکان شلیک کم صدا را نیز برای اسلحه به ارمغان می آورد،توانایی خاصی که در هر میدان نبردی یک برتری بی چون و چرا به حساب می آید. دقت بالای MGLتنها به دلیل لوله مناسب و مکانیزم  ماشه دقیق آن نیست و دوربین نقطه قرمز استا ندارد نصب شده روی سلاح باعث افزایش هر چه بیشتر توان تیر اندازی برای به نمایش گذاردن یک شلیک دقیق می گردد،دوربینOEGکه محصول شرکت Armsonایالات متحده آمریکا بوده برای بیش از ده سال قادر به حفظ نقطه قرمز  خود است و با امکان فوکوس خودکار خود به تیر انداز اجازه می دهد تا شلیک های دقیقی را در فاصله های بیش از 350 متر تجربه کند که در نوع خود توانمندی بی نظیری به حساب می آید.

مطالب و راه کار های آینده وبلاگ

من با توجه به پیدا کردن یک منبع خاص قصد دارم مطالبی را که قصد دارم نمایش بگذارم معرفی کنم: 1-زنگ تفریح :در این بخش مطالبی کوتاه و مختصر را در وبلاگ به معرض بازدید می گذارم. 2-سر تیتر ها:مطالبی همچون: v     اسلحه M-32MGL v     هد آپ دیسپلی ها v     جنگنده اسکای هاوک v     خروج اظطراری خلبان جنگنده v     جنگنده هندی تجاس v     پرنده بدون سر نشین آونجر v     تک تیر اندازSVD Dragonov v     زیر دریاییTYPE212 v     تانک Challenger2 v     مهاجمان هوایی با بهترین تکنولوژی ها v     تانک فرانسویLECLERC v     جنگنده F-14D v     کلاه خود های تیتانیومی خلبانان v     لباس ضد جی(G) v     Aqua Ram v     هلیکوپتر سری ارتش ایالات متحده