"بومرنگ"
نام یک جنگنده ی جنگ جهانی دوم است که میان سال های 1942 تا 1945 در
استرالیا و در شرکت CAC طراحی و تولید شد. شرکت CAC (مخفف Commonwealth Aircraft Corporation)
این هواپیما را طی چند قرارداد با نام های CA-12، CA-13، CA-14 و CA-19 به
تولید رساند، به طوری که در هر قرداد، بهسازی ها و اصلاحات جدیدی گنجانده
شده بود. اهمیت بومرنگ در آن است که نخستین هواپیمای جنگی طراحی و تولید
شده در استرالیا است.
"بومرنگ"
نام یک جنگنده ی جنگ جهانی دوم است که میان سال های 1942 تا 1945 در
استرالیا و در شرکت CAC طراحی و تولید شد. شرکت CAC (مخفف Commonwealth Aircraft Corporation)
این هواپیما را طی چند قرارداد با نام های CA-12، CA-13، CA-14 و CA-19 به
تولید رساند، به طوری که در هر قرداد، بهسازی ها و اصلاحات جدیدی گنجانده
شده بود. اهمیت بومرنگ در آن است که نخستین هواپیمای جنگی طراحی و تولید
شده در استرالیا است.
زمینه ها و انگیزه ها
جنگ
اقیانوس آرام در 7 دسامبر 1941 با حمله ی غافلگیرانه ی امراطوری ژاپن به
"پرل هاربر" آمریکا، تایلند، مالایا و فیلیپین آغاز شد. نیروهای ژاپن ظرف
چند ماه نواحی گسترده ای از اقیانوس آرام و جنوب شرقی آسیا را تصرف کردند.
در جریان این لشکرکشی ها نیروهای هوایی متفقین که آمادگی چندانی نداشتند
تلفات ویرانگری را به خود دیدند.
به
دلیل وجود روابط سیاسی و فرهنگی میان انگلستان و استرالیا، تولید کنندگان
بریتانیایی منبع اصلی نیروی هوایی سلطنتی استرالیا برای تهیه ی هواپیما
بودند. اما مدت زیادی بود که صنعت هواپیماسازی بریتانیا برای پاسخ به نیاز
های نیروی هوایی سلطنتی انگلستان تحت فشار بود. کمپانی های هواپیماسازی
ایالات متحده نیز اگر چه ظرفیت تولید بسیار بالایی داشتند اما تولیدات آن
ها پیش از هر چیز به یگان های هوایی آمریکا داده می شد. بدین روی، شرکت
استرالیایی CAC کار بر روی یک طرح بمب افکن را که از پیش موجود بود، از سر
گرفت و همچنین امکان طراحی و ساخت جنگنده را بررسی کرد.
چالش
اصلی این بود که تا آن زمان هیچ جنگنده ای در استرالیا ساخته نشده بود و
تنها دو پرنده ی نظامی در آن هنگام در استرالیا تولید می شد که یکی بمب
افکن جفت پیشرانه ی بوفرت (Bristol Beaufort) و دیگری هواپیمای آموزشی مسلح ویرْاِویْ (CAC Wirraway) بود.
در استرالیا هیچ زمینه ی مناسبی برای ساخت یک جنگنده ی به روز دیده نمی شد، اما بمب افکن بوفرت (Bristol Beaufort)
دارای پیشران تقریباً نیرومندی به نام "توین واسپ" (Twin Wasp) بود که
1200 اسب قدرت داشت و تحت مجوز (لیسانس) شرکت "پرات اند ویتنی" آمریکا
(Pratt & Whitney) در کارخانه ی شرکت CAC در "لیدکوم" سیدنی تولید می
شد. این پیشران در جنگنده ی وایلدکت (Grumman Wildcat)نیروی دریایی آمریکا نیز به کار رفته بود و بنابراین گزینه ای منطقی برای یک جنگنده به شمار می آمد.
توسعه
هواپیمای
آموزشی ویرْاِویْ (Wirraway) نقطه ی آغازی برای پیکره ی بومرنگ بود.
سرطراح سابق و مدیر شرکت CAC آقای لارنس واکت و سرطراح فرد دیوید در 21
دسامبر 1941 کار طراحی تفصیلی را در کارخانه ی شرکت CAC در "فیشرز بند"
ملبورن آغاز کردند. آقای دیوید یک آواره ی یهودی اهل اتریش بود که پیش ظهور
رژیم نازی در شرکت هاینکل (Heinkel) آلمان و همچنین در شرکت های ژاپنی میتسوبیشی (Mitsubishi) و آییچی (Aichi) بر روی طرح های هواپیما کار کرده بود. در نتیجه او فهم بسیار بالایی از طرح های جنگنده نظیر He 112 ساخت شرکت هاینکل و A6M (زیرو) ساخت شرکت میتسوبیشی داشت که در آن زمان جنگنده هایی پیشرفته بودند.
هواپیمای ویراوی (Wirraway) که در نیروی هوایی سلطنتی استرالیا کار آموزش و مصارف عمومی را به عهده داشت.
پیش از آن که پیش نمونه ی بومرنگ در 29 می 1942 نخستین پروازش را انجام دهد، نیروی هوایی سلطنتی استرالیا در 2 فروئری 1942 ، ساخت 105 فروند CA-12 Boomerang را سفارش داد. بومرنگ
یک جنگنده ی کوچک بود که با تأکید بر ویژگی مانورپذیری طراحی شده بود.
درازای این هواپیما 7.7 متر و فاصله ی نوک دو بال 11 متر بود. اگر چه در
آغاز، قصد بر این که تا می شود از اجزاء هواپیمای آموزشی ویرْاِویْ
(Wirraway) در بومرنگ استفاده شود، اما طرح نهایی کاملاً تفاوت داشت، به
طوری که بال ها کوتاه تر بود، پیکره چارچوب آلومینیومی و پوشش چوبیداشت و
کوتاه تر بود، مقاومت سازه برای تحمل فشارهای نبرد افزایش یافته بود و بخش
میانی آن جدید بود.
آزمون
های پروازی نشان داد که BoomerangCA-12 هواپیمایی فرمانپذیر (دارای
هندلینگ خوب) است. CA-12 با دو توپ 20 میلی متری و چهار تیربار 7.7 میلی
متری که در بال های کوتاه و کلفت این جنگنده نصب شده بودند به خوبی مسلح
شده بود. به علاوه، خلبان بومرنگ به طور سخاوتمندانه ای با روکش زرهی
محافظت می شد. اما عملکرد کلی این هواپیما در سطح متوسطی قرار داشت. اگر چه
بومرنگ در ارتفاع پایین هواپیمای سرزنده ای بود، اما در فراز های بالاتر
از 4600 متر (15 هزار پا) عملکرد آن زود افت می کرد و نیز سرعت بیشینه ی
490 کیلومتر بر ساعت برای رویارو یی با جنگنده ی مشهور ژاپنی "زیرو" (Zero)
کافی نبود. همچنین بهترین جنگنده های اروپایی تقریباً به سرعت 650 کیلومتر
بر ساعت دست یافته بودند و هواپیماهای نسبتاً کند تر مانند وایلدکت (Wildcat) و کیتیهاوک (Kittyhawk) بسیار سریع تر از بومرنگ بودند.
در
اوایل سال 1942 کار بر روی گونه ی C-14 آغاز شد. طراحی این گونه ی بومرنگ
به واسطه ی سفارش 145 پیشران R-2600 ساخت شرکت آمریکایی "رایت سایکلن"
(Wright Cyclone) شکل گرفت. پیشران R-2600 دارای 1700 اسب قدرت بود و برای
برطرف کردن کاستی های سرعت، اوجگیری و سقف پرواز گونه ی C-12 در نظر گرفته
شده بود اما شرکت رایت سایکلن آن ها را بر اساس برنامه نفرستاد و بنابراین
در اواسط سال 1942 آقای واکت (مدیر شرکت CAC ) اجازه ی استفاده از پیشران
R-2800 را که 1850 اسب قدرت داشت و تحت لیسانس شرکت "پرات اند ویتنی"
آمریکا در کارخانه ی شرکت CAC در "لیندکوم" سیدنی تولید می شد صادر کرد،
اما استفاده از چنین پیشران سنگینی در جنگنده ی بومرنگ ریسک غیر قابل قبولی
را در مورد نقص ارابه ی فرود به دنبال داشت. شایان یادآوری است که شرکت
CAC بعداً پیشران R-2800 را به عنوان پایه ای برای طراحی هواپیمای بزرگ تر و
نیرومندتر CA-15 به کار برد که به طور غیر رسمی با نام "کانگرو" شناخته می
شد.
پیشران پرت اند ویتنی آر-2800